“Ik behandel mensen gewoon zoals ikzelf behandeld wil worden!”,
hoor ik vaak tijdens een training.
Iedereen heeft ‘m al eens gehoord en gebruikt, en misschien is dit wel de meest gebruikte instructie-zin in NL. En meestal goedbedoeld!
MAAR VAAK NIET SLIM!!!
Je gaat er dan immers vanuit dat iedereen is zoals jij en dezelfde behoefte heeft als jij op dat moment. Jouw eigen behoefte wordt het Noorden van jouw gastvrijheidskompas. Dus je hoeft ook niet meer nieuwsgierig te zijn naar de behoefte van de mensen met wie je in contact komt want die heb je al ingevuld… je weet toch immers al wat je eigen behoeftes zijn op dat moment?!
Je hebt geen onderzoek meer nodig, geen vragen niks, want je eigen behoefte geeft je op dat moment richting. Lijkt heerlijk toch?!
Waarom ben ik dan zo op ‘deze goedbedoelde zin’ tegen??
Omdat ieder mens anders is en op verschillende momenten ook nog eens andere behoeften kan hebben. Dus als jij uitgaat van slechts één mogelijke behoefte, namelijk die van jezelf, is de kans groot dat je de plank vaak misslaat. Je krijgt dan vaak niet de reactie of waardering die je had verwacht met als gevolg dat je de ánder ‘raar’ vindt, want jij zou dat zelf wel hebben gewaardeerd en anders hebben gereageerd.
Dus je vindt al snel iets van mensen en waarom zou je de volgende keer je best nog doen voor anderen als ze toch niet waarderen wat jij wel zou waarderen? Als ze toch niet reageren zoals jij zou hebben gereageerd, waarom zou je dan voortaan nog je best doen voor hen?
Daarom doe je nu alleen een stapje extra voor mensen die jou éérst bewijzen dat ze het wel waarderen…laten we dit voor het gemak nu even ‘de leuke mensen’ noemen! Dus als mensen bewijzen dat ze ‘leuk’ zijn, dan activeren ze jouw leukste versie. En anders niet!
Helaas verwachten zij datzelfde ook van jou, namelijk dat de ander de eerste stap zet 🙂
En na een tijdje ben je erachter dat er maar heel weinig ‘leuke mensen’ zijn overgebleven.
Volg je me nog?